In tegenstelling tot wat u zou verwachten, ben ik ervan overtuigd dat onderzoek in veel gevallen niet de oplossing is voor bepaalde uitdagingen. En los daarvan, is de wijze waarop met een onderzoek omgegaan wordt ook van wezenlijk belang voor de mate van succes. Met andere woorden: hoe goed bedoeld het ook is, met een onderzoek is het gemakkelijk om mensen tegen je in het harnas te jagen. Hier volgen vijf manieren om ergernis te wekken met onderzoek, vaak door te kiezen voor een verkeerde onderzoekstechniek.
#1: Gebrek aan focus
Wij mensen zijn nieuwsgierig van aard, dat is een feit. Het is dan ook moeilijk bij het ontwerpen van een vragenlijst om je in te houden. Want eigenlijk willen we alles weten en ook de mogelijkheid hebben om de resultaten in alle mogelijke indelingen van respondenten te bekijken. Echter, ‘In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister’ zoals Goethe het mooi verwoordde in 1802. Verveel respondenten dus niet met teveel vragen over teveel verschillende onderwerpen. Helemaal niet als je op voorhand al weet dat je met bepaalde thema’s voorlopig toch niks gaat doen.
#2: Gebrek aan raakvlakken
In het verlengde van het eerste punt verliezen goedbedoelende en nieuwsgierige ontwerpers van vragenlijsten wel eens uit het oog wie hun publiek is. Men heeft dan de neiging om ook onderwerpen en thema’s op te nemen waarover een deel van de respondenten helemaal niks zinnigs kan zeggen. En er is weinig zo vervelend als het invullen van een vragenlijst waarbij je het donkerbruine vermoeden bekruipt dat deze helemaal niet voor jou bedoeld is.
#3: Gebrek aan structuur
Nou ja, misschien is een gebrek aan structuur wel net zo vervelend. In de ideale situatie heeft een vragenlijst een bepaalde flow. Daarmee bedoel ik een logische opeenvolging van hoofdstukken in een duidelijke context, met daarin een introductie, een opeenvolging van stellingen van algemeen naar specifiek, en als afsluiter een open vraag waarin respondenten zaken die hen te binnen schieten over het onderwerp nog kwijt kunnen. Hoe vervelend is het wel niet wanneer een dergelijke structuur ontbreekt en je als respondent je regelmatig afvraagt wat er nu precies bedoeld wordt met een vraag?
#4: Gebrek aan communicatie
Dan de meest voor de hand liggende valkuil waar elke keer toch weer ingetrapt wordt: een gebrek aan communicatie. Als je mensen op de kast wilt hebben kondig je een onderzoek niet aan, leg je niet uit wat het doel is van het onderzoek, kies je niet voor de juiste onderzoekstechniek, sta je niet stil bij het belang van de input van de genodigden en laat je al helemaal in het midden wat je met de resultaten gaat doen en wanneer. Reken wel op muiterij en een belabberd lage response rate.
#5: Gebrek aan verbetering
En als je zeker wilt weten dat genodigden een volgende keer de kans tot het deelnemen aan een onderzoek bij voorbaat aan zich voorbij laten gaan, moet je gewoon niks doen met de resultaten. Hoewel je voorzichtig moet zijn met een te hoge frequentie van onderzoeken, zo lang respondenten zien dat er iets gebeurt met hun input vinden ze het niet gauw te vaak en delen ze graag hun ervaringen, ideeën en suggesties.
Hopelijk helpen deze punten u om een onderzoek goed vorm te geven en voor de juiste onderzoekstechniek te kiezen. Heeft u behoefte aan meer hulp, schroom dan niet een afspraak met De Barn te maken.
Lees verder:
Aanvullende artikelen met betrekking tot trends en het ophalen van feedback van stakeholders
